Deel 3!
18 Oktober 2015 | Hong Kong, Hongkong
Vrijdag 24 september
Na gisteren aangekomen te zijn in Beijing, waarin de vlucht bestond uit poker, film kijken en de biervoorraad van het vliegtuig decimeren tot 0, gaan we vandaag vroeg uit bed en richting de trein, het is vandaag tijd voor de Chinese Muur! En we gaan niet naar zomaar een toeristisch stukje muur. Nee, we gaan met Great Wall Fresh, https://www.facebook.com/GreatWallFresh?fref=ts, een klein lokaal bedrijfje/gezin, gevonden door onze Tour Guide Paula. Na 3 uur reizen met metro, trein en auto, komen we aan in een stukje Beijing wat nog relatief ongerept is, en vrij van smog. We worden opgehaald bij het treinstation met de auto en rijden een klein half uur richting het knusse stulpje van deze gastvrije mensen. met heerlijke lunch in de zon maken we ons klaar voor nog een autotochtje, waarmee we afgezet worden aan het begin van de heuvels die we moeten doorkruisen om naar de grote muur te gaan. Een prachtige wandeling, door de natuur. En daar is ie dan, de muur. Niet het armieterige ding dat ooit in Berlijn stond, maar een majestueus, aan de tands des tijds onderhevig stuk legende. De muur loopt golvend, als een oneindige sinusoïde. En na een korte rustpauze wagen vier van ons een stuk muur die onmogelijk te beklimmen lijkt. Maar de adrenaline rush pompt ons naar boven, om vervolgens uit te kijken over een immens landschap en een kronkelende muur, die uiteindelijk uitmond in de bewoonde wereld. Ik schreeuw, en ergens hoor ik een echo. Freedom! Absolute vrijheid. En na een aantal foto's besluiten Viktor en ik nog een stapje verder te gaan, misschien het lot wel tartend, en nog verder omhoog te gaan. En na nog meer foto's besluiten we ons territorium af te bakenen zoals de trouwe viervoeter het zou doen. De afdaling is niet zonder risico. We komen terug naar de groep, met eye of the tiger galmend in de oren. Het kan niet beter. De dag vordert, met een wandeling die de benen zichtbaar doet vermoeien, maar niemand die het voelt. En na een aantal heerlijke pauze's, nog meer adrenaline rushes door weer een moeilijk beklimbaar stuk muur. is de cirkel die we gelopen hebben vanaf de start van de autorit bijna compleet, en na een afdaling komen we weer aan bij de residentie van onze gastheren, voor een heerlijke avondmaaltijd. Het wordt koud, ijskoud, maar dat mag de pret niet drukken.
En na een lange terugreis komen we weer terug in onze knusse hostel, waar de receptioniste vrolijk is, de lokale bar knus oogt (maar alleen maar zielige muziek speelt, perfect voor als je leven op de klippen is gelopen, en je wilt huilen met een fles whiskey naast je, niet goed voor ons dus), en de kamers schoon zijn. En onze kleine Taiwanese vrouwelijke huisgenoot, immer aanwezig in onze kamer, verwelkomt ons terwijl ze bijna slaapt. Het is al 11 uur. Tijd voor ons om ons klaar te maken voor een avond stappen. En na een wandeling door nachtelijk verlicht beijing komen we bij de club aan, waar we 100 yuan betalen voor onbeperkt drank (veelse te veel zullen we leren). En onbeperkt drank betekent dat we in de plebs rij moeten wachten voor een matige baco. En nuchter, moe en chagrijnig besluiten we na onze eerste baco maar weer in de rij te gaan staan, en dit maar 6 keer over te doen. Daarna wordt er gedanst, geef ik een wonderbaarlijke paaldans act voor partying beijing, waarna er gratis champagne, tequila en andere rijke dranken worden gescoord bij een vip tafel (niet door mij, rijk doen is niet mijn sterke punt, althans ik moet het nog leren). En moe en voldaan, rijk aan ervaringen beland ik in mijn bed.
Zaterdag
Rond een uur of 11/12/1 ontbijten we en gaan we naar Tiananmen Square en The Forbidden City. Gaaf! Echter drukt de majestueuze muur van gisteren een beetje de verwondering, waardoor er een soort van inflatie optreedt. De kreet: ''Oh alweer een grote stoel'' als we een vertrek van de verboden stad zien die in het teken staat van een of andere god. 's avonds pak ik even mijn rust, stukje me-time, en daarna pak ik de tuc-tuc met een medestrijdster naar club latte, waar heel de avond gratis wodka cola en whisky cola gezopen moet gaan worden. En wie kan er bij dit fantastische feest niet ontbreken? Juist, Korean Pitbull en Chinese Bieber. En Japanese Miley Cyrus natuurlijk. De avond vordert. Dansjes worden uit de kast getoverd. En dan krijgt de avond een plotwending. Een reisgenoot drinkt zijn drankje op, en deze blijkt ''verreikt'' te zijn met een aantal chemische stoffen genaamd drugs. Een of andere chinees zal dat wel grappig gevonden hebben. De ''bad trip'' maakte het een lange nacht, met een mengeling van intense bezorgdheid en kostelijk leedvermaak. De taxirit met chinese happy house music was wel de kers op de taart. Een positieve afsluiter. Rond een uur of 8 beland ikzelf in nuchtere dromenland.
Zondag
Om 8 uur 's ochtends lig ik te slapen, mede door de roofie experience van vannacht. Ik slaap tot een uur of 4/5. Deze zondag is verloren helaas voor sightseeing. Er wordt echter genoten van intens lekker lokaal voedsel. Plakkerige rijst, pittige kip, dumplings, zoetzuur varkensvlees. Het is de tweede keer dat we er gaan eten, maar de wc wordt dit keer vermeden. Iets met hygiene haha. De keuken in china is echter tot nu toe beter dan Hong Kong. En na een borreltje in de hostel-bar keer ik naar bed, morgen komt Shanghai!
Maandag
Maar voordat we vertrekken, gaan we naar the summer palace, stukje sightseeing. Het weer is een beetje troosteloos, maar the palace is wel mooi. Vandaag gaat een groot deel van de groep naar Xi'an en andere plaatsen, terwijl Viktor, J en ik de vlucht pakken naar shanghai. En Shanghai pakt mij meteen bij aankomst, want ergens tussen taxirit en aankomst hostel verlies ik mijn telefoon. Is mijn telefoon verloren gegaan of daadwerkelijk ge-shanghai-t, we zullen het nooit weten.
En na een biertje noemen we de dag een dag en gaan we naar bed.
Dinsdag
Sightseeing in Shanghai: skyscrapers binnen dringen, op de boulevard rondlopen en vieze smog lucht inademen. Het is een ervaring die je moet hebben, en het is dat het uitzicht verbazingwekkend was op 40 hoog, anders waren we binnen gebleven. De lucht is echt niet te harden! Daarna regent het voor de rest van de middag pijpenstelen. Dan maar naar de club vanavond: stappen in m2. En deze avond staat in mijn geheugen gegrift. De avond waar ik kennis maakte met het toppunt van de chinese liefde voor westerlingen. Alle chinezen moesten dikke centen op tafel leggen voor een vip tafel in de club en/of dure drank. Wij betaalde 0,0. Heel de avond een vip lounge dicht bij het podium. De loungetafel was volgezet met flessen champagne, wodka, whiskey en tequila. En de hele avond was er een chinees die persoonlijk onze drankjes inschonk. Wat een leven. En voor de komende dagen waag ik me in het leven van de patriciër. De quote van de avond is toch echt wel: ''I dont want to go to the restroom, cause then I have to walk through the plebs''. En na twee chinese prostituees te hebben afgeschut voor de deur van m2 (ze waren redelijk agressief in hun pogingen), pakken we de taxi terug naar dn hostel. Voor 2 euro. Geen geld voor wat anders 15 min lopen was.
Woensdag
Het weer is wederom niet erg fraai. Echter bied een massage en boek uitkomst. Chinese massages, een uur geolied en gemasseerd worden door een kleine chinees voor 20 euro. Geen geld. Verder kan ik me vandaag wagen aan een goed boek: Sycamore Row van John Grisham. En voor het diner wordt er ook nog gechilled bij de hostel rooftop-bar, waar we Queen over de speakers laten galmen. En vandaag stappen we, alweer in M2. Weelde deel 2.
Donderdag
massages massages en nog eens massages. En subway en mac donalds. Vervolgens s' avonds stappen in muse. Daarna komen we wonderbaarlijk (vooral omdat ze nul engels kunnen) in contact met chinese locals, die ons op straat bij een straat-bbq eten en bier aanbieden. Het enige wat we kunnen communiceren met ze is gelach en foto's. Daarna gebeurt er iets wonderbaarlijks: ze nodigen ons uit om ergens naar toe te gaan, en het is met een taxi. We rijden door de sloppenwijen van Shanghai (zo lijkt het), en even vrezen we voor onze veiligheid. Echter nemen ze ons mee naar een karaokebar. En in azie werken karaokebars als volgt: je krijgt een prive kamer, met twee microfoons, een mega tv en een computer. Je bent er helemaal klaar voor dan. En na enig oponthoud (onze chinese vriend vond het nodig bier over de baliemedewerker te gooien –.-) kunnen we ons wagen aan ''Bohemian Rhapsody'', ''Billie Jean'' en ''Angels''. Onze locals brengen wodka en bier op tafel, en het feest gaat verder.
En dan wordt ons feest abrupt verstoord, omdat een van onze kleine chineze vrienden zo dronken wordt dat ie het nodig vind om heel de verdieping van de bar te molesteren, waarna er een leger van bewakers hem vastgrijpen. We distantiëren ons snel en vluchten richting de uitgang. En net voordat we de taxi instappen zien we een kleine chinees, als een aapje, tegen de glazen wand aan trappen. ''Een kind die zijn zin niet kreeg''
Vrijdag
Brak, slaperig en enigszins getergd gaan we naar de mac donalds voor ontbijt. De subway is gesloten, belachelijk. De airport wordt opgezocht voor een enkeltje terug naar Hong Kong. Shanghai 3 – Jeroen 0. De traditie in het vliegtuig wordt echter wel voortgezet, en de gehele voorraad bier wordt voor de derde keer gereduceerd tot nul. Om half 2 's nachts komen we aan in ons hostel te CUHK. Morgen moeten we er om 10 uur uit, want dan gaan we naar Macau! Wat een leven!
Zaterdag
Macau! Henri van Opstal duikt de ring in een viermanstoernooi Muay Thai. Kickboksen met ellebogen en clinchen. Lang naar uitgekeken en nu is het dan zover. De ferry wordt gepakt, en na een 45 minuten varen komen we 2 uur aan in Macau. De gevechten vinden plaats in de Cotai Arena van The Venetian, een enorm casino vol weelde en (on)geluk. Slotmachines die je geld verslinden zonder genade. Na wat gegokt te hebben trekken we het minder weelderige centrum in om ons te verplaatsen naar CLUB 7-ELEVEN, de toko waar je naar toe gaat als je een biertje wilt voor de dorst. CLUB STAIRCASE werkt nauw samen met 7-ELEVEN om je de ideale sfeer te brengen. (en voor de mensen die dit niet begrijpen: bier kopen in de supermarkt en opdrinken op straat bij een trap, want dat is legaal en betaalbaarder dan 10 euro voor een pint in de kroeg).
's Avonds is het eindelijk zover en de spanning is te snijden. Zo erg te snijden dat ik die middag ook al uit mijn lange broek ben gescheurd. Zenuwen en de kilos van Shanghai en Beijing zijn de oorzaak. Henri vecht een puike partij, wint de eerste ronde, maar krijgt een high kick in de tweede die hem even van het padje brengt. De derde ronde kon hij helaas niet meer terugkomen. De verliespartij is des te zuurder doordat zijn overwinnaar het viermanstoernooi ook wint. Na de partij moet ik bekennen dat de rest van de partijen entertaining zijn, en oprecht heel gaaf, maar mij het eigenlijk geen ruk meer interesseert. Beetje zoals een EK van komend jaar. Echter mag de avond niet eindigen zonder te clubben in Macau, te dansen en uiteindelijk in slaap te vallen voor The Venetian naast de deur. Er woedt een storm die de straten flink blank doet lopen. En in die storm pakken wij de ochendferry terug naar huis.
De tocht is een waas van onderdrukte braakneigingen, en vliegen over het water. Een tocht die je 's mee wilt maken, maar ook weer gauw wilt vergeten.
Zondag
En rond 10 uur 's ochtends komen we thuis. 10 dagen van vakantie voorbij. Wat een ervaring.
Na een schoonheidslaapje is het pizza bestellen, eten, en daarna weer slapen
Maandag
wassen, herstellen, colleges volgen, boksen
Dinsdag
sporten, colleges volgen, boksen (twee keer trainen op een dag, kan gewoon :)
Woensdag
chillen, 1$ bar en vroeg naar bed
Donderdag
Het gezeur over de college's achterwegen latend, ga ik meteen door naar de verjaardag van Philip, gevierd bij Mr Wongs. 60 HKD voor onbeperkt eten en bier. En mr Wong himself geeft twee flessen wodka kado omdat ie dat leuk vind. Ik geef mezelf twee keuze's: een enigszins beschonken toestand betreden en vroeg naar huis, of redelijk nuchter blijven en mee op stap gaan. Ik kies het eerste. En dat was een goede keuze. Daar het feestje zo gezellig was, moest het stappen wel uitlopen op een saaie avond. En als ik mijn telefoon om 2 uur snachts bekijk en ik zie dat er al mensen aan de kebab zitten, dan weet ik genoeg, en ik draai nog lekker even om.
Vrijdag
studeren, chillen, sporten, in willekeurige volgorde. Prima dag
Zaterdag
College op zaterdag, JA! Vandaag gaan we naar Noah's Arc, dichtbij Tsing Yi station. Experiental training vandaag voor het vak Training & Development. We krijgen een training die ook gegeven wordt aan zakenmannen en hoge piefen. Ik kom, mede door metro, bus, en opstaanproblemen, te laat, maar de docent vind dat niet erg. Ik ben namelijk de enigste Europeaan die mee doet (was niet verplicht), dus volgens mij vindt ie dat wel gaaf. Vanwege het feit dat alles gesproken wordt in het Cantonees, moet ik weer alles vertaald krijgen, wat mij een ontzettend saai ochtendprogramma opleverd –.- . Uitleg van een kleine 10 minuten worden voor mij vertaald tot een schamele 30 seconde. Tapijtkorrels tellen dus. Het ochtendprogramma bestaat uit indoor team opdrachten die metaforisch zijn voor problemen die je kunt tegenkomen in het bedrijfsleven. Ze zijn gewoon saai, en ik zal er geen aandacht aan besteden.
Lunch wordt verzorgd met soep en soda's en daarna komt het sportieve middagprogramma.
The Challenge pole en the obstacle climb. The Challenge Pole is een houte paal van 5 meter hoog die beklommen moet worden, waarna er op de paal gestaan moet worden, om vervolgens naar een trapezium te springen 2 meter verder. (de gehele tijd ben je gezekerd met kabels.
Wie gaat er natuurlijk als eerste omdat de rest zenuwachtig is, juist, ik.
Supporters ready? Supporters ready! Climbing! Okay! Galmde er over en weer tussen mij en de teamleden.
Ik klim, kom gemakkelijk tot de top, maar dan komen de problemen, je moet op de paal komen te staan. En het waait, en je natuurlijk reactie is dat je bij het omhoogkomen je evenwicht niet kan bewaren. De pole wordt een ware challenge! Ik zet mijn voorste been erop, en dan begint alles te trillen. Spanning stijgt! De instructeur zegt dat ik mijn armen moet spreiden om te voelen dat het allemaal wel meevalt. Ja naait 'm! Ik neem een diepe slok zuurstof, en stoot mezelf omhoog. En ik sta. Net als Zonderland bij zijn goude rekoefening op de Olympische Spelen, ik sta!
En de sprong naar de trapeze is een cakewalk, en na menig applaus wordt ik naar beneden getakeld. De rest volgt, haalt het of faalt, maar de instructeur verteld mij dat diegene die als eerste gaat de beste experience heeft.
Daarna komt de obstacle climb, die niemand haalt, behalve deze meneer, samen met mijn teamgenoot. Het doel is om samen (anders lukt het niet) naar de top te gaan. Ik gebruik zijn been als opstapje om naar de volgende verdieping te komen. Dan squad ik, hij pakt mijn zekeringsvest vast, en ik squad hem omhoog zodat hij ook op de verdieping komt. Dit vier keer doen en we zijn er. Een nieuwe techniek, die de (voornamelijke vrouwelijke) menigte versteld doen staan. Knipoogje bij de afdaling, en het publiek smelt ;)
De dag eindigt voor mij met McD, een goede film, en een goede nachtrust.
Zondag
Ja, en vandaag slaap ik uit, begin ik aan een paar assignments, ga ik naar de gym om te fitnessen, en bereid ik me voor op college's.
Maandag:
college's, fitnessen. En o ja, ik onderneem een kleine trip naar Mong Kok om Bokshandschoenen te kopen en polsbescherming. Het duurt dan wel 1 uur om de First Boxing Toko te vinden, maar dan heb je ook wat. Het vinden ging als volgt:
Stap 1: goede metro uitgang vinden
Stap 2: goede gebouw vinden (zelfs met google maps in een drukke met hoge gebouwen omgeven stratenparadijs is dat vrij lastig)
Stap 3: ingang van het gebouw vinden om naar de 1e verdieping te gaan
Stap 4: de goede HongKongnees vinden die je naar de goede verdieping wijst (duurt 20 minuten en minstens 6 keer in de lift, want er waren een paar foute hongkongnezen tussen)
Stap 5: jeej, ik ben er. De goeiekoopste kopen, en wegwezen. Dutch style.
Dinsdag:
college's volgen, boksen!! Ik mag alle taekwondo materialen gebruiken, na toestemming van de sensei en warden van de gym, dus met pads, hoofdbescherming en handschoenen zoeken we een plek op om flink te trainen. Heerlijk! Geen ander woord voor!
Vrijdag 16-10
Een prachtige dag: hiken over de ''dragon's back''. Aankomen bij het strand. Ijsjes eten, zwemmen en zonnen. En ik laat het bier staan, mijn nieuwe regime van 2/3x per week alcohol en 1x hard gaan volgend. Bij thuiskomst duik ik de fitness in voor een work-out, en de avond wordt afgesloten met tafeltennis, twister en snooker. Met een dosis whisky drinkende mensen om me heen ter compensatie voor mijn water.
En dan is het nu zondag en je kunt zien dat ik ben begonnen met dagen weg te laten uit het verslag. Dit komt omdat dagen vervuld van studie, sport en potjes pingpong niet altijd het schrijven waard zijn. Wees echter gerust, ik waardeer die dagen zeker :) De komende tijd zullen de verslagen dus wat korter worden en alleen dagen beslaan waar er dingen bezocht worden, ik reis, of er gewoon echt hele gave dingen gebeuren.
Bedankt voor het lezen!
Na gisteren aangekomen te zijn in Beijing, waarin de vlucht bestond uit poker, film kijken en de biervoorraad van het vliegtuig decimeren tot 0, gaan we vandaag vroeg uit bed en richting de trein, het is vandaag tijd voor de Chinese Muur! En we gaan niet naar zomaar een toeristisch stukje muur. Nee, we gaan met Great Wall Fresh, https://www.facebook.com/GreatWallFresh?fref=ts, een klein lokaal bedrijfje/gezin, gevonden door onze Tour Guide Paula. Na 3 uur reizen met metro, trein en auto, komen we aan in een stukje Beijing wat nog relatief ongerept is, en vrij van smog. We worden opgehaald bij het treinstation met de auto en rijden een klein half uur richting het knusse stulpje van deze gastvrije mensen. met heerlijke lunch in de zon maken we ons klaar voor nog een autotochtje, waarmee we afgezet worden aan het begin van de heuvels die we moeten doorkruisen om naar de grote muur te gaan. Een prachtige wandeling, door de natuur. En daar is ie dan, de muur. Niet het armieterige ding dat ooit in Berlijn stond, maar een majestueus, aan de tands des tijds onderhevig stuk legende. De muur loopt golvend, als een oneindige sinusoïde. En na een korte rustpauze wagen vier van ons een stuk muur die onmogelijk te beklimmen lijkt. Maar de adrenaline rush pompt ons naar boven, om vervolgens uit te kijken over een immens landschap en een kronkelende muur, die uiteindelijk uitmond in de bewoonde wereld. Ik schreeuw, en ergens hoor ik een echo. Freedom! Absolute vrijheid. En na een aantal foto's besluiten Viktor en ik nog een stapje verder te gaan, misschien het lot wel tartend, en nog verder omhoog te gaan. En na nog meer foto's besluiten we ons territorium af te bakenen zoals de trouwe viervoeter het zou doen. De afdaling is niet zonder risico. We komen terug naar de groep, met eye of the tiger galmend in de oren. Het kan niet beter. De dag vordert, met een wandeling die de benen zichtbaar doet vermoeien, maar niemand die het voelt. En na een aantal heerlijke pauze's, nog meer adrenaline rushes door weer een moeilijk beklimbaar stuk muur. is de cirkel die we gelopen hebben vanaf de start van de autorit bijna compleet, en na een afdaling komen we weer aan bij de residentie van onze gastheren, voor een heerlijke avondmaaltijd. Het wordt koud, ijskoud, maar dat mag de pret niet drukken.
En na een lange terugreis komen we weer terug in onze knusse hostel, waar de receptioniste vrolijk is, de lokale bar knus oogt (maar alleen maar zielige muziek speelt, perfect voor als je leven op de klippen is gelopen, en je wilt huilen met een fles whiskey naast je, niet goed voor ons dus), en de kamers schoon zijn. En onze kleine Taiwanese vrouwelijke huisgenoot, immer aanwezig in onze kamer, verwelkomt ons terwijl ze bijna slaapt. Het is al 11 uur. Tijd voor ons om ons klaar te maken voor een avond stappen. En na een wandeling door nachtelijk verlicht beijing komen we bij de club aan, waar we 100 yuan betalen voor onbeperkt drank (veelse te veel zullen we leren). En onbeperkt drank betekent dat we in de plebs rij moeten wachten voor een matige baco. En nuchter, moe en chagrijnig besluiten we na onze eerste baco maar weer in de rij te gaan staan, en dit maar 6 keer over te doen. Daarna wordt er gedanst, geef ik een wonderbaarlijke paaldans act voor partying beijing, waarna er gratis champagne, tequila en andere rijke dranken worden gescoord bij een vip tafel (niet door mij, rijk doen is niet mijn sterke punt, althans ik moet het nog leren). En moe en voldaan, rijk aan ervaringen beland ik in mijn bed.
Zaterdag
Rond een uur of 11/12/1 ontbijten we en gaan we naar Tiananmen Square en The Forbidden City. Gaaf! Echter drukt de majestueuze muur van gisteren een beetje de verwondering, waardoor er een soort van inflatie optreedt. De kreet: ''Oh alweer een grote stoel'' als we een vertrek van de verboden stad zien die in het teken staat van een of andere god. 's avonds pak ik even mijn rust, stukje me-time, en daarna pak ik de tuc-tuc met een medestrijdster naar club latte, waar heel de avond gratis wodka cola en whisky cola gezopen moet gaan worden. En wie kan er bij dit fantastische feest niet ontbreken? Juist, Korean Pitbull en Chinese Bieber. En Japanese Miley Cyrus natuurlijk. De avond vordert. Dansjes worden uit de kast getoverd. En dan krijgt de avond een plotwending. Een reisgenoot drinkt zijn drankje op, en deze blijkt ''verreikt'' te zijn met een aantal chemische stoffen genaamd drugs. Een of andere chinees zal dat wel grappig gevonden hebben. De ''bad trip'' maakte het een lange nacht, met een mengeling van intense bezorgdheid en kostelijk leedvermaak. De taxirit met chinese happy house music was wel de kers op de taart. Een positieve afsluiter. Rond een uur of 8 beland ikzelf in nuchtere dromenland.
Zondag
Om 8 uur 's ochtends lig ik te slapen, mede door de roofie experience van vannacht. Ik slaap tot een uur of 4/5. Deze zondag is verloren helaas voor sightseeing. Er wordt echter genoten van intens lekker lokaal voedsel. Plakkerige rijst, pittige kip, dumplings, zoetzuur varkensvlees. Het is de tweede keer dat we er gaan eten, maar de wc wordt dit keer vermeden. Iets met hygiene haha. De keuken in china is echter tot nu toe beter dan Hong Kong. En na een borreltje in de hostel-bar keer ik naar bed, morgen komt Shanghai!
Maandag
Maar voordat we vertrekken, gaan we naar the summer palace, stukje sightseeing. Het weer is een beetje troosteloos, maar the palace is wel mooi. Vandaag gaat een groot deel van de groep naar Xi'an en andere plaatsen, terwijl Viktor, J en ik de vlucht pakken naar shanghai. En Shanghai pakt mij meteen bij aankomst, want ergens tussen taxirit en aankomst hostel verlies ik mijn telefoon. Is mijn telefoon verloren gegaan of daadwerkelijk ge-shanghai-t, we zullen het nooit weten.
En na een biertje noemen we de dag een dag en gaan we naar bed.
Dinsdag
Sightseeing in Shanghai: skyscrapers binnen dringen, op de boulevard rondlopen en vieze smog lucht inademen. Het is een ervaring die je moet hebben, en het is dat het uitzicht verbazingwekkend was op 40 hoog, anders waren we binnen gebleven. De lucht is echt niet te harden! Daarna regent het voor de rest van de middag pijpenstelen. Dan maar naar de club vanavond: stappen in m2. En deze avond staat in mijn geheugen gegrift. De avond waar ik kennis maakte met het toppunt van de chinese liefde voor westerlingen. Alle chinezen moesten dikke centen op tafel leggen voor een vip tafel in de club en/of dure drank. Wij betaalde 0,0. Heel de avond een vip lounge dicht bij het podium. De loungetafel was volgezet met flessen champagne, wodka, whiskey en tequila. En de hele avond was er een chinees die persoonlijk onze drankjes inschonk. Wat een leven. En voor de komende dagen waag ik me in het leven van de patriciër. De quote van de avond is toch echt wel: ''I dont want to go to the restroom, cause then I have to walk through the plebs''. En na twee chinese prostituees te hebben afgeschut voor de deur van m2 (ze waren redelijk agressief in hun pogingen), pakken we de taxi terug naar dn hostel. Voor 2 euro. Geen geld voor wat anders 15 min lopen was.
Woensdag
Het weer is wederom niet erg fraai. Echter bied een massage en boek uitkomst. Chinese massages, een uur geolied en gemasseerd worden door een kleine chinees voor 20 euro. Geen geld. Verder kan ik me vandaag wagen aan een goed boek: Sycamore Row van John Grisham. En voor het diner wordt er ook nog gechilled bij de hostel rooftop-bar, waar we Queen over de speakers laten galmen. En vandaag stappen we, alweer in M2. Weelde deel 2.
Donderdag
massages massages en nog eens massages. En subway en mac donalds. Vervolgens s' avonds stappen in muse. Daarna komen we wonderbaarlijk (vooral omdat ze nul engels kunnen) in contact met chinese locals, die ons op straat bij een straat-bbq eten en bier aanbieden. Het enige wat we kunnen communiceren met ze is gelach en foto's. Daarna gebeurt er iets wonderbaarlijks: ze nodigen ons uit om ergens naar toe te gaan, en het is met een taxi. We rijden door de sloppenwijen van Shanghai (zo lijkt het), en even vrezen we voor onze veiligheid. Echter nemen ze ons mee naar een karaokebar. En in azie werken karaokebars als volgt: je krijgt een prive kamer, met twee microfoons, een mega tv en een computer. Je bent er helemaal klaar voor dan. En na enig oponthoud (onze chinese vriend vond het nodig bier over de baliemedewerker te gooien –.-) kunnen we ons wagen aan ''Bohemian Rhapsody'', ''Billie Jean'' en ''Angels''. Onze locals brengen wodka en bier op tafel, en het feest gaat verder.
En dan wordt ons feest abrupt verstoord, omdat een van onze kleine chineze vrienden zo dronken wordt dat ie het nodig vind om heel de verdieping van de bar te molesteren, waarna er een leger van bewakers hem vastgrijpen. We distantiëren ons snel en vluchten richting de uitgang. En net voordat we de taxi instappen zien we een kleine chinees, als een aapje, tegen de glazen wand aan trappen. ''Een kind die zijn zin niet kreeg''
Vrijdag
Brak, slaperig en enigszins getergd gaan we naar de mac donalds voor ontbijt. De subway is gesloten, belachelijk. De airport wordt opgezocht voor een enkeltje terug naar Hong Kong. Shanghai 3 – Jeroen 0. De traditie in het vliegtuig wordt echter wel voortgezet, en de gehele voorraad bier wordt voor de derde keer gereduceerd tot nul. Om half 2 's nachts komen we aan in ons hostel te CUHK. Morgen moeten we er om 10 uur uit, want dan gaan we naar Macau! Wat een leven!
Zaterdag
Macau! Henri van Opstal duikt de ring in een viermanstoernooi Muay Thai. Kickboksen met ellebogen en clinchen. Lang naar uitgekeken en nu is het dan zover. De ferry wordt gepakt, en na een 45 minuten varen komen we 2 uur aan in Macau. De gevechten vinden plaats in de Cotai Arena van The Venetian, een enorm casino vol weelde en (on)geluk. Slotmachines die je geld verslinden zonder genade. Na wat gegokt te hebben trekken we het minder weelderige centrum in om ons te verplaatsen naar CLUB 7-ELEVEN, de toko waar je naar toe gaat als je een biertje wilt voor de dorst. CLUB STAIRCASE werkt nauw samen met 7-ELEVEN om je de ideale sfeer te brengen. (en voor de mensen die dit niet begrijpen: bier kopen in de supermarkt en opdrinken op straat bij een trap, want dat is legaal en betaalbaarder dan 10 euro voor een pint in de kroeg).
's Avonds is het eindelijk zover en de spanning is te snijden. Zo erg te snijden dat ik die middag ook al uit mijn lange broek ben gescheurd. Zenuwen en de kilos van Shanghai en Beijing zijn de oorzaak. Henri vecht een puike partij, wint de eerste ronde, maar krijgt een high kick in de tweede die hem even van het padje brengt. De derde ronde kon hij helaas niet meer terugkomen. De verliespartij is des te zuurder doordat zijn overwinnaar het viermanstoernooi ook wint. Na de partij moet ik bekennen dat de rest van de partijen entertaining zijn, en oprecht heel gaaf, maar mij het eigenlijk geen ruk meer interesseert. Beetje zoals een EK van komend jaar. Echter mag de avond niet eindigen zonder te clubben in Macau, te dansen en uiteindelijk in slaap te vallen voor The Venetian naast de deur. Er woedt een storm die de straten flink blank doet lopen. En in die storm pakken wij de ochendferry terug naar huis.
De tocht is een waas van onderdrukte braakneigingen, en vliegen over het water. Een tocht die je 's mee wilt maken, maar ook weer gauw wilt vergeten.
Zondag
En rond 10 uur 's ochtends komen we thuis. 10 dagen van vakantie voorbij. Wat een ervaring.
Na een schoonheidslaapje is het pizza bestellen, eten, en daarna weer slapen
Maandag
wassen, herstellen, colleges volgen, boksen
Dinsdag
sporten, colleges volgen, boksen (twee keer trainen op een dag, kan gewoon :)
Woensdag
chillen, 1$ bar en vroeg naar bed
Donderdag
Het gezeur over de college's achterwegen latend, ga ik meteen door naar de verjaardag van Philip, gevierd bij Mr Wongs. 60 HKD voor onbeperkt eten en bier. En mr Wong himself geeft twee flessen wodka kado omdat ie dat leuk vind. Ik geef mezelf twee keuze's: een enigszins beschonken toestand betreden en vroeg naar huis, of redelijk nuchter blijven en mee op stap gaan. Ik kies het eerste. En dat was een goede keuze. Daar het feestje zo gezellig was, moest het stappen wel uitlopen op een saaie avond. En als ik mijn telefoon om 2 uur snachts bekijk en ik zie dat er al mensen aan de kebab zitten, dan weet ik genoeg, en ik draai nog lekker even om.
Vrijdag
studeren, chillen, sporten, in willekeurige volgorde. Prima dag
Zaterdag
College op zaterdag, JA! Vandaag gaan we naar Noah's Arc, dichtbij Tsing Yi station. Experiental training vandaag voor het vak Training & Development. We krijgen een training die ook gegeven wordt aan zakenmannen en hoge piefen. Ik kom, mede door metro, bus, en opstaanproblemen, te laat, maar de docent vind dat niet erg. Ik ben namelijk de enigste Europeaan die mee doet (was niet verplicht), dus volgens mij vindt ie dat wel gaaf. Vanwege het feit dat alles gesproken wordt in het Cantonees, moet ik weer alles vertaald krijgen, wat mij een ontzettend saai ochtendprogramma opleverd –.- . Uitleg van een kleine 10 minuten worden voor mij vertaald tot een schamele 30 seconde. Tapijtkorrels tellen dus. Het ochtendprogramma bestaat uit indoor team opdrachten die metaforisch zijn voor problemen die je kunt tegenkomen in het bedrijfsleven. Ze zijn gewoon saai, en ik zal er geen aandacht aan besteden.
Lunch wordt verzorgd met soep en soda's en daarna komt het sportieve middagprogramma.
The Challenge pole en the obstacle climb. The Challenge Pole is een houte paal van 5 meter hoog die beklommen moet worden, waarna er op de paal gestaan moet worden, om vervolgens naar een trapezium te springen 2 meter verder. (de gehele tijd ben je gezekerd met kabels.
Wie gaat er natuurlijk als eerste omdat de rest zenuwachtig is, juist, ik.
Supporters ready? Supporters ready! Climbing! Okay! Galmde er over en weer tussen mij en de teamleden.
Ik klim, kom gemakkelijk tot de top, maar dan komen de problemen, je moet op de paal komen te staan. En het waait, en je natuurlijk reactie is dat je bij het omhoogkomen je evenwicht niet kan bewaren. De pole wordt een ware challenge! Ik zet mijn voorste been erop, en dan begint alles te trillen. Spanning stijgt! De instructeur zegt dat ik mijn armen moet spreiden om te voelen dat het allemaal wel meevalt. Ja naait 'm! Ik neem een diepe slok zuurstof, en stoot mezelf omhoog. En ik sta. Net als Zonderland bij zijn goude rekoefening op de Olympische Spelen, ik sta!
En de sprong naar de trapeze is een cakewalk, en na menig applaus wordt ik naar beneden getakeld. De rest volgt, haalt het of faalt, maar de instructeur verteld mij dat diegene die als eerste gaat de beste experience heeft.
Daarna komt de obstacle climb, die niemand haalt, behalve deze meneer, samen met mijn teamgenoot. Het doel is om samen (anders lukt het niet) naar de top te gaan. Ik gebruik zijn been als opstapje om naar de volgende verdieping te komen. Dan squad ik, hij pakt mijn zekeringsvest vast, en ik squad hem omhoog zodat hij ook op de verdieping komt. Dit vier keer doen en we zijn er. Een nieuwe techniek, die de (voornamelijke vrouwelijke) menigte versteld doen staan. Knipoogje bij de afdaling, en het publiek smelt ;)
De dag eindigt voor mij met McD, een goede film, en een goede nachtrust.
Zondag
Ja, en vandaag slaap ik uit, begin ik aan een paar assignments, ga ik naar de gym om te fitnessen, en bereid ik me voor op college's.
Maandag:
college's, fitnessen. En o ja, ik onderneem een kleine trip naar Mong Kok om Bokshandschoenen te kopen en polsbescherming. Het duurt dan wel 1 uur om de First Boxing Toko te vinden, maar dan heb je ook wat. Het vinden ging als volgt:
Stap 1: goede metro uitgang vinden
Stap 2: goede gebouw vinden (zelfs met google maps in een drukke met hoge gebouwen omgeven stratenparadijs is dat vrij lastig)
Stap 3: ingang van het gebouw vinden om naar de 1e verdieping te gaan
Stap 4: de goede HongKongnees vinden die je naar de goede verdieping wijst (duurt 20 minuten en minstens 6 keer in de lift, want er waren een paar foute hongkongnezen tussen)
Stap 5: jeej, ik ben er. De goeiekoopste kopen, en wegwezen. Dutch style.
Dinsdag:
college's volgen, boksen!! Ik mag alle taekwondo materialen gebruiken, na toestemming van de sensei en warden van de gym, dus met pads, hoofdbescherming en handschoenen zoeken we een plek op om flink te trainen. Heerlijk! Geen ander woord voor!
Vrijdag 16-10
Een prachtige dag: hiken over de ''dragon's back''. Aankomen bij het strand. Ijsjes eten, zwemmen en zonnen. En ik laat het bier staan, mijn nieuwe regime van 2/3x per week alcohol en 1x hard gaan volgend. Bij thuiskomst duik ik de fitness in voor een work-out, en de avond wordt afgesloten met tafeltennis, twister en snooker. Met een dosis whisky drinkende mensen om me heen ter compensatie voor mijn water.
En dan is het nu zondag en je kunt zien dat ik ben begonnen met dagen weg te laten uit het verslag. Dit komt omdat dagen vervuld van studie, sport en potjes pingpong niet altijd het schrijven waard zijn. Wees echter gerust, ik waardeer die dagen zeker :) De komende tijd zullen de verslagen dus wat korter worden en alleen dagen beslaan waar er dingen bezocht worden, ik reis, of er gewoon echt hele gave dingen gebeuren.
Bedankt voor het lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
