Papa in Hong Kong
29 November 2015 | Hong Kong, Hongkong
Dinsdag 3 november 13:00
Daar loopt ie dan, de grote papa, in reiskledij, met hardloopschoenen, klaar om meteen in actie te komen mocht het nodig zijn. En na een stevige omhelzing, vrolijk woorden, zakken we allereerst in een stoel neer op het vliegveld voor een bak koffie. Een bel Starbucks om wakker te worden.
Vaders is vermoeid van de reis.
De klap van de van airconditioning voorziende vliegveld naar de buitenlucht is hetgeen wat ook mij in mijn eerste dagen even van mijn stuk afbracht. Vaders, onbevreesd, loopt gewoon door.
We pakken de bus naar Sha Tin, om vervolgens de Metro naar University Station te pakken, waar we eerst de bagage droppen in het hotel, The Hyat Regency.
De busreis is natuurlijk voor de nieuweling weer adembenemend, met alle wolkenkrabbers, bergen, bruggen en wateren. Voor mij voelt het als gewoon, wat eigenlijk wel gek is.
The Hyat Regency kamer is uitstekend, het matras is vijf keer zo dik als dat van mn eigen en je kunt tv kijken vanuit bad. Het uitzicht bestaat uit water en een dikke rij wolkenkrabbers.
De Campus wordt lopend verkend, en grote papa erkend dat het gewoon een takke eind is om alles lopend af te leggen. En ja dat is het ook.
Wanneer de campus is verkend, met zijn zwembad, dakterassen en andere plekjes pakken we de Metro naar de alom geprezen MR wongs in Mong Kok. Het dichtstbevolkte gebied in de wereld (waarheid). Om en nabij 8 euro voor onbeperkt bier en eten. Mr Wongs brabbelt weer lekker over zijn leven, niemand kan hem verstaan, maar de sfeer is goed, het bier is koud en het eten is lekker. Lekker bijpraten tussen vaders en zoon. De noodzaak om een cd winkel te vinden wordt vandaag ook wel duidelijk, maar dat terzijde.
De avond wordt afgesloten met een pint in het hotel, waarna ik de reis onderneem naar mijn hostel, en ikzelf vermoeid in slaap val.
Woensdag
Het is 8 uur 's ochtends, en wie heeft zich zoals gewoonlijk weer eens verslapen? Nee! Niet ik! Grote papa verslaapt zich, voor de eerste keer lijkt het wel. En wat komt het goed uit, zo kan ik namelijk zelf ook even nog een uurtje omdraaien.
Het is 10 uur en we vertrekken met de MTR richting Tsim Sha Tsui, Kowloon. Mijn oude hostel laten zien op verdieping 11 van The Mirador Mansion. De vislucht is er nog. En de lift is klein. De deurcode van mijn kamer is hetzelfde, en ik kan zelfs mijn kamer nog even laten zien. En dn vader constateert het: ''Ja, dit is verdomd eenzaam hier, als je dit je eerste hostel is''. Helemaal gelijk !Maar ik kan wel constateren dat in het diepe gooien nog steeds de meest effectieve manier is om jezelf te ontwikkelen. Wie weet word ik ooit nog eens volwassen haha.
Vervolgens de sighstseeing spot van Tsim Sha Tsui, the avenue of stars. Helaas is het mooiste gedeelte (lees: de avenue of stars) afgesloten, maar het uitzicht en de zeelucht is er niet minder om. Koffie wordt er gedronken bij de toko waar ik mijn eerste ontbijt in Hong Kong heb veroberd.
En 's middags lunchen we bij dn Mac op Victoria Peak op Hong Kong Island, waar we gekomen zijn met de tram. De tram liep lekker stijl omhoog, met het gevoel dat je in de lift zit naar een achtbaan met een aantal loopings, hiiiiyaaaaa.
The Peak is natuurlijk nog steeds even mooi, met uitzicht dat men nog steeds kan verwonderen. En na een mooie wandeling omhoog en omlaag, nemen we de tram terug, en vervolgen we onze dag bij the fameuze prestigieuze en meest wonderbaarlijk tent van Hong Kong: Stone Nullah Tavern, oftwel the 1$ bar. Vaders geniet van zijn rum cola('s), terwijl ik GT's wegtik. Mijn pa: teveel ijs, te weinig rum, en ik wil bacardi en niet deze troep. Terecht. Kritiek mag geleverd worden natuurlijk, op 10 eurocent kostende mix drankjes haha.
Na Stone Nullah in Wan Chai sjokken we samen naar de pizzahut, eten een pizza en daarna gaan we richting huis. Tussendoor wordt voor de tweede keer een Cd winkel aangedaan in Tsim Sha Tsui.. Daarna, Biertje bij het hotel, en daarna onder de wol. Morgen weer een mooie dag!
Donderdag
Het is 11 uur, en we gaan vandaag naar the Ten thousand Buddha monastery.
Gouden Buddha's, witte buddha's, zwarte budda's, kleine buddha's, grote buddha's, overal buddha's!
Lekker rondkijken, foto's maken, lachen en zweten. Want de weg is nog steeds stijl omhoog, en met 29 graden ook niet echt koud. Vreemd om vanuit een drukke metrohalte ineens de weg te beklimmen naar een abdij. De afdaling wordt gedaan door een Hong Kong'se favella, bestaande uit oude afgedankte huisjes. Vreemd gezicht, naast een abdij.
Het middagprogramma bestaat uit zwemmen, aan jawel, het luxueuze en van bubbelbad voorziende zwembad. Tsingtao'tje erbij, prima vertoeven.
Gegeten wordt er op de campus bij de westerse kantine. Met vlees rijst en een bietje sla. Niet erg geslaagd (ik ben het gewend). Gelukkig kan ik nu wel even aan toen hoe ontzettend fijn het campusvoer is. Je zou er minstens een klaagmuur voor kunnen opwerpen
De avond eindigt met op een tribune achtige constructie met San Miguel en chips. Veel gepraat over van alles en nog wat. Het weer is potverdomme goed ja. 26 graden, windstil en de sound van een open klikkend blikje bier.
Vrijdag
9 uur 's ochtends bij de metro. Klaar voor de grote tocht naar Sai Wan Pavilion, om vervolgens af te dalen naar Sai Wan Beach. Metro, bus en daarna de taxi. Tochtje van 2 uur. Prima moment om de ogen nog even een klein beetje dicht te gooien.
Het idee is om te wandelen naar Sai Wan Village, om daar verder te lopen naar de Well Pool, een poel waar je vanaf de cliffs in kan springen. Tussendoor wordt er genoten van een Sub van de Subway. Afsluitend willen we de boot terugpakken naar de bewoonde wereld. Eenmaal aangekomen in de Village stelt vaders het onmogelijk dat er mensen in zulleke huiskes wonen. Nou vader, het is mogelijk, of het gezond is is een tweede. De klim(klauteren over rots partijen) naar de well pool wordt genomen vanwege het feit dat vaders knie nee zegt. Gelukkig kan er wel een video gemaakt worden met mijzelf als prachtige commentator.
Een biertje aan de provisorische strandtent kan niet ontbreken. En volgens komen de problemen. De boot gaat niet meer vanwege hoge golven. ''Waar dan, golven? We zien niets!f. We laten ons moedwillige tillen voor 170 hkd en lopen de wandeling helemaal weer terug omhoog naar Sai Wan Pavilion. Drama. Nog steeds nachtmerries van deze 50 minuten durende wandeling met stijgings percentages van 30%. Gelukkig blijken we niet te zijn getilt en is de prive taxi er gewoon.Vermoeid ondernemen we de reis terug naar de campus, waar we onderweg uitstappen in Sha Tin om te dineren bij een pizzaria. Goeie pizza, lekker eten. En daarna bij Starbucks lekker koffie na. Prachtige dag.
Helaas moet ik 's avonds studeren. Vaders brengt een bezoek aan de hotelbar. De tin tin bar blijkt de naam van dat beestje te zijn. Kuifje zou trots zijn.
Zaterdag
Lantau island staat op de planning. Maar de waarheid leert weer eens dat planning niet garant staat voor succes. Mijzelf heeft slecht geslapen. Bagger. Maar niet getreurd, we gaan een kijkje nemen in
Tai Po market, hetgeen leuk is om te doorkruisen, maar ook een beetje tegenvalt. Geen Probleem, want na enige voorbereidingen pakken we weer de metro naar Hong Kong Island. Twee boottochten later, een teleurstellende lasershow (als je het zo mag noemen, en het tegenkomen van nederlanders gaan we eten in I-Square, een gigantische 10 verdiepingen tellende winkelcentrum. Bij dn Thai
En dan is het zover. Stappen in Lan Kwai Fong. Op voorsprak dat we niet de club ingaan. Das mooi, want daar heb ik zelf ook helemaal geen zin in. Het feest is namelijk op straat. ''Gewoon Carnaval'' aldus mijn vader. Er worden nog een aantal biertjes genuttigd, en vooral mensen gekeken. Knipoogjes naar ondergetekende worden angstvallig goed opgemerkt door dn papa. Ondertussen worden massages afgewezen. De avond wordt verder nog gekleurd door als een echte popster op de foto te gaan met een aantal locals. Ook ik ben een echte trofee hier als westerling voor sommigen giechelmeisjes. De avond eindigt met de taxi terug naar het hotel, en nog een taxi om mij naar mijn hostel te brengen. Vaders ging op het eind aan de cola, ikke niet, en dat is te merken. Mooi Avond, LKF.
Zondag
Daar er weer plannen zijn om naar Lantau eiland te gaan, haken we weer af van het reisplan. En dat is maar goed ook, Het weer is veelste mooi om lang in de bus of metro te zitten. En de grootste buddha te aanschouwen is nou ook niet echt de supershow. Het ding bestaat pas sinds kort, en het wordt ook afgeraden door mijn exchange matties.
In plaats daarvan ondernemen we de Kowloon Boottocht, of is het nou Kwun Tong Boottocht. We weten het allemaal niet meer. Maar de zon schijnt fel. Het water kabbelt lekker en het uitzicht is prachtig over de skyline(s).
Na de ferry tocht, die wel langer had mogen duren, wordt Hong Kong park aangedaan, vol met bloemen, planten, fonteinen en vogels.
De warmte en vochtigheid drukt echter zwaar op ons, en we besluiten de metro terug te nemen naar de Universiteit. Minstens zes ellebogen worden uitgedeeld bij het naar buiten treden van de metro. Chinezen zijn namelijk niet gewend dat het beleefd is om het ptrincipe ''eerst erin dan eruit'' te handhaven. Volgens hun is het meer één derin één deruit Aangekomen in Hotel Stoot je hoofd niet (het Hyatt) pakken we een douche, en betreden ons naar New Plaza te Sha tin, voor een chineze maaltijd. Twee Bosschenaren met stokjes, het is een prachtgezicht. Het eten is bagger. We hebben ook de verkeerde dingen gekozen, maar dat maakt het niet minder bagger. Gewoon echt bagger.
Helaas moet ik ook deze avond studeren, dus rond 21:00 nemen senior en ik afscheid. Morgen relax dag!
Maandag
College, altijd fijn. Daarna lunch met dn maestro. We besluiten eens buiten de campus te kijken, hetgeen geen succes wordt. Zweten, regen en fysieke ongemakken besluit ons om lekker te gaan borrelen aan het zwembad, genieten van het weer en uitzicht. Hierna hebben we ons klaar gemaakt om lekker te gaan eten. Onder het mom, wat goed is goed, gaan we terug naar Tsim Sha Tsui, om te eten bij de Thai van de vorige keer. We worden met open armen ontvangen. Die kènde ons nog. En we zitten net, en er staat al een flesje bier op tafel. Lachen, lekker eten, en slappe klets over van alles. Enigszins wiegend verlaten we het restaurant op 7 hoog (volgens het winkelcentrum), voor ons is het gewoon 15 hoog. De laatste avond wordt afgesloten met een borrel op het dakterras van SHO College. Bij aankomst heeft vaders het alweer zo voor mekaar dat de meiden zijn bier openmaken (Ge neemt hem mee ja, maar goed). De uit holland meegnomen Old Amsterdam komt er bij (wat een genot, wat mis ik die nu al) en er worden een aantal San Miguel open getikt. De avond eindigt laat, en enigszins beschonken val ik met laptop op mijn schoot in slaap. Het was weer een ouderwetse dag waar er niet veel bijzonders gebeurde, maar er toch veel was. En op deze filosofische noot besluit ik het verslag over deze maandag.
Dinsdag 10 november
Gammel word ik wakker in mijn hostel, pa heeft in zijn hotel hetzelfde gevoel. Brakke dag gaat dit worden. En ook het einde van mijn vaders trip naar Hong Kong. We pakken samen de taxi naar het vliegveld. drinken een kop koffie en we voelen onszelf al weer wat beter.. Na een ietwat emotioneel afscheid (tranen worden ontzettend mannelijk weg gedrukt) gaat papa de douane door, en ga ik weer terug naar mijn ''gewone'' exchange leven.
Het was ontzettend leuk dat je er was pa! Erg genoten en gelachen! Twee Bosschenaren in Hong Kong, goede combi. En o ja, het principe van de bowlingbal en de kegels, die is waar he!? Chinezen die overal in de weglopen haha
Tot de 12e! En maandag 3 uur twee keer bellen, of is het nou 2 uur drie keer bellen?
Daar loopt ie dan, de grote papa, in reiskledij, met hardloopschoenen, klaar om meteen in actie te komen mocht het nodig zijn. En na een stevige omhelzing, vrolijk woorden, zakken we allereerst in een stoel neer op het vliegveld voor een bak koffie. Een bel Starbucks om wakker te worden.
Vaders is vermoeid van de reis.
De klap van de van airconditioning voorziende vliegveld naar de buitenlucht is hetgeen wat ook mij in mijn eerste dagen even van mijn stuk afbracht. Vaders, onbevreesd, loopt gewoon door.
We pakken de bus naar Sha Tin, om vervolgens de Metro naar University Station te pakken, waar we eerst de bagage droppen in het hotel, The Hyat Regency.
De busreis is natuurlijk voor de nieuweling weer adembenemend, met alle wolkenkrabbers, bergen, bruggen en wateren. Voor mij voelt het als gewoon, wat eigenlijk wel gek is.
The Hyat Regency kamer is uitstekend, het matras is vijf keer zo dik als dat van mn eigen en je kunt tv kijken vanuit bad. Het uitzicht bestaat uit water en een dikke rij wolkenkrabbers.
De Campus wordt lopend verkend, en grote papa erkend dat het gewoon een takke eind is om alles lopend af te leggen. En ja dat is het ook.
Wanneer de campus is verkend, met zijn zwembad, dakterassen en andere plekjes pakken we de Metro naar de alom geprezen MR wongs in Mong Kok. Het dichtstbevolkte gebied in de wereld (waarheid). Om en nabij 8 euro voor onbeperkt bier en eten. Mr Wongs brabbelt weer lekker over zijn leven, niemand kan hem verstaan, maar de sfeer is goed, het bier is koud en het eten is lekker. Lekker bijpraten tussen vaders en zoon. De noodzaak om een cd winkel te vinden wordt vandaag ook wel duidelijk, maar dat terzijde.
De avond wordt afgesloten met een pint in het hotel, waarna ik de reis onderneem naar mijn hostel, en ikzelf vermoeid in slaap val.
Woensdag
Het is 8 uur 's ochtends, en wie heeft zich zoals gewoonlijk weer eens verslapen? Nee! Niet ik! Grote papa verslaapt zich, voor de eerste keer lijkt het wel. En wat komt het goed uit, zo kan ik namelijk zelf ook even nog een uurtje omdraaien.
Het is 10 uur en we vertrekken met de MTR richting Tsim Sha Tsui, Kowloon. Mijn oude hostel laten zien op verdieping 11 van The Mirador Mansion. De vislucht is er nog. En de lift is klein. De deurcode van mijn kamer is hetzelfde, en ik kan zelfs mijn kamer nog even laten zien. En dn vader constateert het: ''Ja, dit is verdomd eenzaam hier, als je dit je eerste hostel is''. Helemaal gelijk !Maar ik kan wel constateren dat in het diepe gooien nog steeds de meest effectieve manier is om jezelf te ontwikkelen. Wie weet word ik ooit nog eens volwassen haha.
Vervolgens de sighstseeing spot van Tsim Sha Tsui, the avenue of stars. Helaas is het mooiste gedeelte (lees: de avenue of stars) afgesloten, maar het uitzicht en de zeelucht is er niet minder om. Koffie wordt er gedronken bij de toko waar ik mijn eerste ontbijt in Hong Kong heb veroberd.
En 's middags lunchen we bij dn Mac op Victoria Peak op Hong Kong Island, waar we gekomen zijn met de tram. De tram liep lekker stijl omhoog, met het gevoel dat je in de lift zit naar een achtbaan met een aantal loopings, hiiiiyaaaaa.
The Peak is natuurlijk nog steeds even mooi, met uitzicht dat men nog steeds kan verwonderen. En na een mooie wandeling omhoog en omlaag, nemen we de tram terug, en vervolgen we onze dag bij the fameuze prestigieuze en meest wonderbaarlijk tent van Hong Kong: Stone Nullah Tavern, oftwel the 1$ bar. Vaders geniet van zijn rum cola('s), terwijl ik GT's wegtik. Mijn pa: teveel ijs, te weinig rum, en ik wil bacardi en niet deze troep. Terecht. Kritiek mag geleverd worden natuurlijk, op 10 eurocent kostende mix drankjes haha.
Na Stone Nullah in Wan Chai sjokken we samen naar de pizzahut, eten een pizza en daarna gaan we richting huis. Tussendoor wordt voor de tweede keer een Cd winkel aangedaan in Tsim Sha Tsui.. Daarna, Biertje bij het hotel, en daarna onder de wol. Morgen weer een mooie dag!
Donderdag
Het is 11 uur, en we gaan vandaag naar the Ten thousand Buddha monastery.
Gouden Buddha's, witte buddha's, zwarte budda's, kleine buddha's, grote buddha's, overal buddha's!
Lekker rondkijken, foto's maken, lachen en zweten. Want de weg is nog steeds stijl omhoog, en met 29 graden ook niet echt koud. Vreemd om vanuit een drukke metrohalte ineens de weg te beklimmen naar een abdij. De afdaling wordt gedaan door een Hong Kong'se favella, bestaande uit oude afgedankte huisjes. Vreemd gezicht, naast een abdij.
Het middagprogramma bestaat uit zwemmen, aan jawel, het luxueuze en van bubbelbad voorziende zwembad. Tsingtao'tje erbij, prima vertoeven.
Gegeten wordt er op de campus bij de westerse kantine. Met vlees rijst en een bietje sla. Niet erg geslaagd (ik ben het gewend). Gelukkig kan ik nu wel even aan toen hoe ontzettend fijn het campusvoer is. Je zou er minstens een klaagmuur voor kunnen opwerpen
De avond eindigt met op een tribune achtige constructie met San Miguel en chips. Veel gepraat over van alles en nog wat. Het weer is potverdomme goed ja. 26 graden, windstil en de sound van een open klikkend blikje bier.
Vrijdag
9 uur 's ochtends bij de metro. Klaar voor de grote tocht naar Sai Wan Pavilion, om vervolgens af te dalen naar Sai Wan Beach. Metro, bus en daarna de taxi. Tochtje van 2 uur. Prima moment om de ogen nog even een klein beetje dicht te gooien.
Het idee is om te wandelen naar Sai Wan Village, om daar verder te lopen naar de Well Pool, een poel waar je vanaf de cliffs in kan springen. Tussendoor wordt er genoten van een Sub van de Subway. Afsluitend willen we de boot terugpakken naar de bewoonde wereld. Eenmaal aangekomen in de Village stelt vaders het onmogelijk dat er mensen in zulleke huiskes wonen. Nou vader, het is mogelijk, of het gezond is is een tweede. De klim(klauteren over rots partijen) naar de well pool wordt genomen vanwege het feit dat vaders knie nee zegt. Gelukkig kan er wel een video gemaakt worden met mijzelf als prachtige commentator.
Een biertje aan de provisorische strandtent kan niet ontbreken. En volgens komen de problemen. De boot gaat niet meer vanwege hoge golven. ''Waar dan, golven? We zien niets!f. We laten ons moedwillige tillen voor 170 hkd en lopen de wandeling helemaal weer terug omhoog naar Sai Wan Pavilion. Drama. Nog steeds nachtmerries van deze 50 minuten durende wandeling met stijgings percentages van 30%. Gelukkig blijken we niet te zijn getilt en is de prive taxi er gewoon.Vermoeid ondernemen we de reis terug naar de campus, waar we onderweg uitstappen in Sha Tin om te dineren bij een pizzaria. Goeie pizza, lekker eten. En daarna bij Starbucks lekker koffie na. Prachtige dag.
Helaas moet ik 's avonds studeren. Vaders brengt een bezoek aan de hotelbar. De tin tin bar blijkt de naam van dat beestje te zijn. Kuifje zou trots zijn.
Zaterdag
Lantau island staat op de planning. Maar de waarheid leert weer eens dat planning niet garant staat voor succes. Mijzelf heeft slecht geslapen. Bagger. Maar niet getreurd, we gaan een kijkje nemen in
Tai Po market, hetgeen leuk is om te doorkruisen, maar ook een beetje tegenvalt. Geen Probleem, want na enige voorbereidingen pakken we weer de metro naar Hong Kong Island. Twee boottochten later, een teleurstellende lasershow (als je het zo mag noemen, en het tegenkomen van nederlanders gaan we eten in I-Square, een gigantische 10 verdiepingen tellende winkelcentrum. Bij dn Thai
En dan is het zover. Stappen in Lan Kwai Fong. Op voorsprak dat we niet de club ingaan. Das mooi, want daar heb ik zelf ook helemaal geen zin in. Het feest is namelijk op straat. ''Gewoon Carnaval'' aldus mijn vader. Er worden nog een aantal biertjes genuttigd, en vooral mensen gekeken. Knipoogjes naar ondergetekende worden angstvallig goed opgemerkt door dn papa. Ondertussen worden massages afgewezen. De avond wordt verder nog gekleurd door als een echte popster op de foto te gaan met een aantal locals. Ook ik ben een echte trofee hier als westerling voor sommigen giechelmeisjes. De avond eindigt met de taxi terug naar het hotel, en nog een taxi om mij naar mijn hostel te brengen. Vaders ging op het eind aan de cola, ikke niet, en dat is te merken. Mooi Avond, LKF.
Zondag
Daar er weer plannen zijn om naar Lantau eiland te gaan, haken we weer af van het reisplan. En dat is maar goed ook, Het weer is veelste mooi om lang in de bus of metro te zitten. En de grootste buddha te aanschouwen is nou ook niet echt de supershow. Het ding bestaat pas sinds kort, en het wordt ook afgeraden door mijn exchange matties.
In plaats daarvan ondernemen we de Kowloon Boottocht, of is het nou Kwun Tong Boottocht. We weten het allemaal niet meer. Maar de zon schijnt fel. Het water kabbelt lekker en het uitzicht is prachtig over de skyline(s).
Na de ferry tocht, die wel langer had mogen duren, wordt Hong Kong park aangedaan, vol met bloemen, planten, fonteinen en vogels.
De warmte en vochtigheid drukt echter zwaar op ons, en we besluiten de metro terug te nemen naar de Universiteit. Minstens zes ellebogen worden uitgedeeld bij het naar buiten treden van de metro. Chinezen zijn namelijk niet gewend dat het beleefd is om het ptrincipe ''eerst erin dan eruit'' te handhaven. Volgens hun is het meer één derin één deruit Aangekomen in Hotel Stoot je hoofd niet (het Hyatt) pakken we een douche, en betreden ons naar New Plaza te Sha tin, voor een chineze maaltijd. Twee Bosschenaren met stokjes, het is een prachtgezicht. Het eten is bagger. We hebben ook de verkeerde dingen gekozen, maar dat maakt het niet minder bagger. Gewoon echt bagger.
Helaas moet ik ook deze avond studeren, dus rond 21:00 nemen senior en ik afscheid. Morgen relax dag!
Maandag
College, altijd fijn. Daarna lunch met dn maestro. We besluiten eens buiten de campus te kijken, hetgeen geen succes wordt. Zweten, regen en fysieke ongemakken besluit ons om lekker te gaan borrelen aan het zwembad, genieten van het weer en uitzicht. Hierna hebben we ons klaar gemaakt om lekker te gaan eten. Onder het mom, wat goed is goed, gaan we terug naar Tsim Sha Tsui, om te eten bij de Thai van de vorige keer. We worden met open armen ontvangen. Die kènde ons nog. En we zitten net, en er staat al een flesje bier op tafel. Lachen, lekker eten, en slappe klets over van alles. Enigszins wiegend verlaten we het restaurant op 7 hoog (volgens het winkelcentrum), voor ons is het gewoon 15 hoog. De laatste avond wordt afgesloten met een borrel op het dakterras van SHO College. Bij aankomst heeft vaders het alweer zo voor mekaar dat de meiden zijn bier openmaken (Ge neemt hem mee ja, maar goed). De uit holland meegnomen Old Amsterdam komt er bij (wat een genot, wat mis ik die nu al) en er worden een aantal San Miguel open getikt. De avond eindigt laat, en enigszins beschonken val ik met laptop op mijn schoot in slaap. Het was weer een ouderwetse dag waar er niet veel bijzonders gebeurde, maar er toch veel was. En op deze filosofische noot besluit ik het verslag over deze maandag.
Dinsdag 10 november
Gammel word ik wakker in mijn hostel, pa heeft in zijn hotel hetzelfde gevoel. Brakke dag gaat dit worden. En ook het einde van mijn vaders trip naar Hong Kong. We pakken samen de taxi naar het vliegveld. drinken een kop koffie en we voelen onszelf al weer wat beter.. Na een ietwat emotioneel afscheid (tranen worden ontzettend mannelijk weg gedrukt) gaat papa de douane door, en ga ik weer terug naar mijn ''gewone'' exchange leven.
Het was ontzettend leuk dat je er was pa! Erg genoten en gelachen! Twee Bosschenaren in Hong Kong, goede combi. En o ja, het principe van de bowlingbal en de kegels, die is waar he!? Chinezen die overal in de weglopen haha
Tot de 12e! En maandag 3 uur twee keer bellen, of is het nou 2 uur drie keer bellen?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
