Exchange - deel 2

Hier is ie dan, deel 2, te beginnen bij woensdag 9 september! veel plezier met lezen, reacties zijn altijd welkom :)

Woensdag 9 september: gokken op de verkeerde paarden
Woensdagavond, het is ijd voor de paardenraces bij the The Hong Kong Jockey Club Happy Valley Racecourse. Een immens grote grasarena, met immens snelle paarden en immens kleine jockeys. Een drukte van belang. Druk, vanwege zowel het feit dat de paardenraces natuurlijk enorm gaaf zijn (helemaal omdat mensen gokken), als dat je in China en Hong Kong alleen kan gokken in de loterij, in Macau en de paardenraces. Mijn gokpartner, een robuuste Viking uit Stockholm, moest mij leiden naar de weg van rijkdom. Niets was natuurlijk minder waar. Onze strategie was om groot the cashen. Dat wil zeggen, gokken op een paard dat gaat winnen. Ronde 1 ging compleet mis, want onze BALKAN WARRIOR delfde ruimschoots het onderspits. Teveel McDonalds denk ik.
Maar toen kwam ronde 2. General Iron, de krachtpatser die ijzer vreet als ontbijt, moest het klusje klaren. Na enig onderzoek gedaan te hebben in een ‘’’geleend’’ magazine, kwam ik erachter dat ‘the General’ in bijna alle races de top 3 haalt. Dus vandaag was zijn dag. Dat moest wel. Viktor, de grote zweed, en ik, hadden zelfs al een manier om te proosten op onze overwinning. To the General!
En toen, de start, het galopperen, The General komt de hoek om, ligt vijfde, begint aan een inhaalslag, vierde, derde, tweede, hij komt, daar komt ie, de spanning is te snijden.
Nee, 20 cm kwam onze zonet omgedoopte favoriete viervoeter te kort. Was de race 100 meter langer, dan was victorie er geweest.
De volgende paarden werden natuurlijk ook een ramp. De avond werd verzacht met een biertje. Als laatst mag gezegd worden dat ik later op de avond voor 3 euro een armbandje kocht van een oplichterige monnik. Zijn zegening was gelukkig gratis, kreeg er zelfs kippenvel van, hopelijk geen enge ziektes (grapje).

Donderdag
Uitslapen, college, bier op het dakterras met internationale studenten, stappen in Lan Kwai Fong, Exchange Party, en de zon op zien komen met een mooie dame naast je. Prima avond. Niets meer aan doen.

Vrijdag
Plannen geblazen!!! Eerste tripje besproken en geboekt! 8 dagen naar China, waar Beijing en Shanghai zal worden bezocht. Op 24 september is het al zover. Helaas kunnen we niet langer blijven, omdat op zaterdag 3 october ik met een andere groep naar Macau ga, om daar naar het Xtreme Muay Thai Boksgala te gaan, waar mijn bokstrainer Henri van Opstal zal vechten. Een daverend evenement, bestaande uit meerdere partijen waar er tussendoor livemuziek is en DJ’s. In the Cotai Arena, van The Venetian Hotel te Macau. Beloofd een spektakel te worden.
Na alle voorpret van deze tripjes breng ik mijn ietwat brakke lichaam in beweging naar de fitness ruimte voor een goede work-out. En nu is het het tijd voor een intermezzo, een goede side story: mijn hostel en mijn kamergenoot.
Want, ik slaap in het beste hostel vergeleken met de tientallen anderen op de campus can CUHK. Een fitnessruimte, een sportzaal en pingpong tafel, kantine en uitzicht allemaal op een locatie. Verder ontbreekt het mij, in vergelijking tot andere hostels, niet aan drinkwater uit de kraan, een ventilator, een schoon verblijf, een tap die instant kokend heet water geeft voor mijn noodels(Qooker 2.0?) en last but not least de meest fijne kamergenoot. Zelos Wong, vierde jaars student, Hong Kongnees, presteert op dit moment wat geen een kamergenoot kan evenaren op de campus. Hij levert gratis airconditioning, gratis eten van zijn ouders, hij maakt de kamer schoon en hij levert een enorme joekel van een koelkast voor in de kamer. De enige kamer op de campus met een eigen koelkast volgens mij. Op dit moment voel ik me zo schuldig omdat hij alles levert, dat ik de hele koelkast maar heb gevuld met bier en fruit. Goeie combo.
Verder is deze man een zanger, zingt ie de hele dag door, en hij is niet bang van een slechte gefundeerde discussie. Een voorbeeld hiervan in het engels:
Ik: You know you’re kind of an asshole for singing loudly at 02:00 AM
Zelos: Yeah, but you’re an asshole too, so I don’t care. And, I’m awesome.

Zaterdag
Ja daar gaan we, op city tour georganiseerd door de universiteit. Victoria Peak, Tai Po Market en de Avenue Of Stars. Twee van de drie heb ik al gezien... Echter is de wandeling en het uitzicht op Victoria Peak, de grootste berg in Hong Kong, natuurlijk adembenemend. De rijkdom stijgt exponentieel met de hoogtemeters, en de porsche's vliegen je van tijd tot tijd om de oren. Hierna vliegen volgens mij de ziektekiemen me om de oren, want langzaam wordt ik steeds zieker en zieker. Ik zweet terwijl ik het koud heb. Foute boel! En na de city tour, waar ik op dat moment niet zoveel meer van mee krijg, Thuis snel mijn bed in!

Zondag
zielig zijn en op bed liggen. Niet veel te melden.

Maandag
Maandag nog steeds hetzelfde liedje: zielig zijn, ziek zijn. Toch uit bed om vluchten en hostels te boeken voor de china trip.
Maar 's avonds krijg ik dan toch een opleving, en met twee paracetamol achter mijn kiezen begeef ik me naar de tennisbaan voor de try outs. Tennissen met een huurracket, lopend op hardloopschoenen, mijn laatste tenniswedstrijd terug te dateren naar 2013, gaat helemaal goed komen! Ik sla de eerste honderd ballen het hek in, maar het gevoel begint al een beetje terug te komen. Misschien kan ik het tweede uur nog wat laten zien. Nee. Ik mag nietT meer tennissen, want de selectie wordt al bekend gemaakt, en daar zit ik (vrij logisch gezien die eerste 100 ballen) niet bij.

Dinsdag
Ik leef weer! En wat doe je op zo'n dag, naar het immigratiekantoor van The People's Republic of China (where everyone has a vote, except for the people). Je komt binnen en eerst moeten al je flesjes en aanstekers buiten gelaten worden, waarna je vervolgens door de detector moet. Dan minstens een uur wachten tot je aan de beurt was, en dan is het stressen. Want die chinezen zijn streng. We moesten meenemen: kopie van hostelboekingen (met volledige naam en jaartal), kopie van vluchten (met volledige naam en jaartal), kopie van paspoort en studentenkaart en je daadwerkelijke paspoort, die je moet afstaan. Kwijt voor drie dagen minimaal. In de ban van de macht van China. RRRR.

En dan maak ik de verstandige keuze om na dit phenomeen eens niet te gaan zuipen, maar om terug te keren in mijn eentje naar de universiteit om mijn eerste taekwondo training bij te wonen. Trappen!

Om 19:00 begint de training, en ik steek met kop en schouders boven al deze vechtersbazen uit, qua lengte. Vechterbazen is natuurlijk niet het goede woord voor deze edele, met zwarte band en witte outfit geklede chinezen. Maar laten we het op vechtersbazen houden. In het begin wordt de groep in twee delen gesplitst: de echte vechtersbazen, en de nieuwelingen. Mijn onderbuikgevoel zegt dat ik bij de laatste groep wel thuis horen. Buiging maken, Warming-up, stretchen (pijnlijk), en dan basistechnieken aanleren en dat soort zaken. Maar dan.... mag ik een keur uithalen op zon kussen die de sensei vast houdt. Nou jonguh, ik kan nog wel een bietje kickboksen. BAM! BENG! HIEJAAAH! En de ogen van de sensei rollen van verbazing. Jaaa, denk ik dan, dat had je niet verwacht!

Na twee uur taekwondo, een gezonde douche en een bak noedels begeef ik me met twee appels en een flesje water naar het dak voor een chille rooftop sessie.

Woensdag
Stone Nullah. Iedere doordeweekse dag is daar iedere drankje vanaf 17:00 uur 1 HKD, 1 Hong Kong Dollar. Omgerekend nog geen 15 eurocent. Ieder drankje. Gin Tonic, Rum Cola, Wodka mixjes. Na iedere 20 minuten wordt de prijs verdubbeld. Dus om 17:20 is het 2 HKD (30 eurocent). 17:40 4 hkd. 18:00 8 hkd. En daarna weet niemand meer wat optellen en aftrekken is, want de drank vliegt je om de oren. Iedere krent is de eerste 20 minuten genereus, om vervolgens een uur later weer een krent te zijn haha. Stone Nullah, wat een tent.
Na afloop waggelen we gezamenlijk naar McDonalds, en belanden in Pizzahut. Geen chinees eten vanavond. Geen babi pangang.
Na afloop van het eten gaan we naar Trafalgar, waar om 21:00 de vodka red bull goeiekoop is. Er wordt gedart, gesnookerd en gelachen. After dinner dips worden overwonnen.
00:00 Club Typhoon. De portier is een bekende (geen idee hoe dat komt), dus we komen gratis binnen. Vanzelfsprekend eindigt de nacht laat, en bij ochtendlicht komen we thuis met een taxi. Goedemorgen!

Donderdag
Deze dag is een beetje wazig, mijn huisgenoot heeft een aantal schamelijke fotos van mijn binnenkomst gemaakt, die jullie nooit gaan zien natuurlijk. College wordt gevolgd en vervolgens wordt er weer gestapt, In LKF of in Wan Chai, ik weet het eigenlijk even niet meer. Excuses

Vrijdag
Brak, rooftop chillings, klaar maken voor morgen. Want morgen gaan we naar Sai Kung, een wandelgebied met strand en zee. Daar gaan we camperen voor een nacht. Daarom verplaats ik al mijn woordenschat naar morgen!

Zaterdag
Slecht geslapen, en de groep gemist die via metro, taxi en wandeling naar Sai Kung gaat. Het wordt weer zo'n dag van: Jeroen, verdomme, kun je nou nooit eens je zaakjes op orde hebben!
Ik moet ze dus in mijn eentje gaan zoeken, en heel de groep verwacht niet dat ik ze kan vinden. Een verwachting die een vlam ontwaakt in mij, want ze hebben wel met een Aben te maken, en koppig als ik ben pak ik mijn spullen en begeef me naar de schoolbus.
Vervolgens: metro 20 min, bus, 50 min, taxi, 45 min, wandeling, 60 min door de pure natuur. Alles zonder internet. Ik voel me een winnaar. De wandeling is heerlijk, en de natuur is onbeschrijfelijk. Ongerept, weids. De lucht is schoon, en de krekels tjirpen (dat doen ze toch?).
Ik vind de groep, en kom erachter dat ik mijn zwembroek ben vergeten. Natuurlijk –.–
Daarna volgt een borrel, een pasta maaltijd, bereid op een enkel gaspitje.
Een kampvuur, muziek op de ukelele van Niklas, een groot vreugdevuur van een andere universiteit waar als indianen omheen gedanst wordt, nachtzwemmen, en vervolgens op het zand in slaap vallen.

Zondag
Enigszins brakjes word ik wakker, bij een opkomende zon. En na choco pannenkoeken als ontbijt, en heel veel klagen over vermoeidheid, gaan we naar een waar natuurwonder. Een waterpoel tussen de rotsen, helder, koel en fris water. En het gaafste is, er wordt gecliffjumpt (het is vanaf nu een woord) . Van 5 meter hoog in een 5 bij 5 bad springen dat wel zon 10 meter diep is (of meer). ''Tell my mommy I love her'' is de oerkreet, en ik spring. En ik kom boven, met een lens minder, en de ander dubbelgevouwen. Natuurlijk :)

En na een goeie rustpauze, wandelen we weer terug naar de taxi standplaats in het natuurgebied. En nu moeten we omhoog. Percentages van meer dan 30%, Zelf s Chris Froome zou er bang van worden.

Moe en voldaan komen we rond een uur of 4 thuis (of is het 5 uur?) Het bed is mijn vriend.

Maandag
Keihard colleges beunen en assignments maken

dinsdag
colleges beunen, taekwondo volgen en de verjaardag van Paula vieren, bij Mr Wongs! Een schamele 8 euro voor onbeperkt bier en eten. Doordat ik later aan kom ivm taekwondo pik ik alleen nog het bier mee, en de gin. Altijd weer die gin.

woensdag
Daar ik afspraken had met mijn huisgenoot om te gaan hiken, liggen we allebei tot 12 uur in onze nest. Niet geheel mijn keus. Ik wilde namelijk gaan hiken en dingen bezoeken met mijn actieve vriend... maar mijn Hongkongneese vriend had ''andere dingen'' nog te doen voordat we naar de 1$ bar gaan.
Maar ach, even een paar opdrachten afmaken, inleveren, en we gaan met een groep naar Wan Chai, naar de befaamde 1$ bar, trafalgar en daarna typhoon. Mijn huisgenoot Zelos brengt aan meerdere dames een serenade. Het gaat een goede avond worden. En dat wordt het ook.... Tot in de late uurtjes.

Donderdag 24 september
Goedemorgen. Het is 11:00 uur en om 16:30 vertrekt ons vliegtuig naar Beijing. Was het verstandig om op woensdag te gaan feesten, nee. Voelen we ons slecht, ja. Maar dat mag!
De rit naar het vliegveld gaat prima, en we zijn dusdanig op tijd dat onze namen niet worden omgeroepen op het vliegveld. Toch wel een minpuntje eigenlijk. Had ik namelijk wel willen horen, hoe die chinezen stuntelen met twee keer de naam Jeroen omroepen. Jewoen.

En dat is het einde van deel 2 van mijn reisverslag. Deel 3 komt morgen of overmorgen. Nogmaals excuses voor dit verlate verslag