de eerste 10 dagen

Hoi iedereen,
Op woensdag de 26e ben ik vertrokken met het vliegtuig in Amsterdam, waarna ik via Helsinki op vrijdag de 28e ben aangekomen op het vliegveld van Hong Kong International. Vandaag is het 29 augustus en het is tijd voor mijn eerste reisverslag. Veel plezier met lezen!

Amsterdam
Het is woensdag 17:30, en ik sta er nu alleen voor. Althans zo voelt het. De aller eerste keer alleen reizen met het vliegtuig, het geeft misschien een extra lading spanning met zich mee. Verstandig als ik ben kies ik natuurlijk bij mijn eerste ‘’solo’’ vlucht voor een 31 uur durende overstapvlucht via Helsinki. Het feest kan beginnen.
In het vliegtuig aangekomen zoek ik mijn stoel op en daar wacht mij een aparte verrassing: de enige Nederlanders in het toestel zitten naast mij. ‘’Mooi, ken’k tenminste effe ouwehoeren’’. Niets bleek minder waar. Echter niet getreurd, mijn Quest bood uitkomst.

Operatie Helsinki
Aangekomen in Helsinki omstreeks 23:00 met 1 uur vertraging, vind ik een bank van een gesloten starbucks, wat mijn slaapplek wordt voor de nacht. Om half 6 s’ ochtends wordt mijn nachtrust bruut verstoord door een starbucksmedewerker die me wakker maakt en boos verteld dat ik niet mag slapen op de bank.Een beetje slaapdronken sukkel ik naar de dichtsbijzijnde WC, fris me wat op en ik loop de airport uit om naar het stadscentrum van Helsinki te gaan. Ik raak meteen de weg kwijt. Een lieve gepensioneerde vrouw helpt me graag, en we reizen samen via shuttlebus naar het treinstation. Daar staat ze erop mijn treinkaartje te betalen, en samen reizen we naar het centrum van Helsinki. Daar aangekomen staat ze er ook op om mee te lopen naar de haven, waar ik mijn ontbijt wilde nuttigen, om me ondertussen alles te vertellen over Helsinki en welke plekken ik moet bezoeken. Ik weet niet waar ik zulke gastvrijheid en behulpzaamheid aan had verdiend, maar het zou mijn overtolligheid aan karmapunten wel kunnen zijn. Ik ontbijt met een broodje aan de haven, drink een kop koffie in het Esplanade park en bezoek vervolgens: de orthodoxe kerk, de Cathedral, het rijksarchief en het rijksmuseum. Foto’s zullen met der tijd worden gepost in een album!
Na deze culturele tocht, download ik nog snel de laatste Suits aflevering op het vliegveld, en deel twee van mijn vliegreis kan beginnen.

Finnair deel 2
Naar het broeierige, vochtige en warme Hong Kong. Een Ijslander is mijn buurman, en ik krijg veel te weten over Hong Kong, de mensen en zelfs over fotografie. Het leuke, gezellig vlucht, en ik baal er toch wel stiekem van dat ik geen fles wodka heb, om hem te legen met mijn buurman. Om 8 uur s’ ochtends op 28 augustus land ik in Hong Kong.

De ergste dag
Dramatisch hé, die titel. Maar dan hebben we de hem maar alvast gehad. Dit is de dag waarop ik te weten kwam hoe kwetsbaar je kan zijn in een onbekend land. De luchtvochtigheid in HK is niet te harden, mijn 33 kilo bagage’s weegt alsof ik Atlas ben en de wereld moet dragen. Ik zweet bijna mijn onderbroek uit en ook wens ik dat ik niet zoveel bagage had meegenomen. Ik arriveer per bus in Tsim Tsai Sui. Daar ga ik op zoek naar mijn hostel, waar ik pas 2 uur later in kan. De kaart die me zou moeten leiden naar mijn hostel, klopt voor geen ene centimeterr. De enige mensen die me willen helpen, doen dat zonder dat ik het vraag, omdat ze mee een kostuum willen verkopen, en dit doen ze door voor mijn neus te lopen, me aan te raken en door van alles naar mijn hoofd te slingeren. Ik voel me als een bowlingbal die de kegels niet mag omstoten, ookal halen de kegels het bloed onder zijn nagels vandaan. Ik was moe, geirriteerd en zelfs een beetje bang. Eenmaal in mijn hostel doet de deurcode het niet (zo lijkt het), gooit de airbnb user en de zelfs de receptie de hoorn erop, en de enige plek waar ik kan rusten is een macdonalds waar ik twee uur moet vertoeven met tien bakken koffie omdat mijn enige nachtrust in de afgelopen dagen nog ligt op de bank in de fucking starbucks te helsinki vantaa. Pardon my french. Ik val in slaap, schrikwakker, val in slaap, schrik wakker. Net een bowlingbal, nu een pinbal. Ondertussen vergeet ik te vertellen dat mijn hostel op de 15e verdieping is van een gebouw dat lijkt te zijn getroffen door een bom van een bommenwerper, en nauwelijks is blijven staan, om vervolgens slecht gerepareerd te worden. Het stinkt er naar vis, waar ik op een later tijdstip nog last van krijgen.

Godverdomme, denk je dan
was ik maaaaar bij moeders thuisgeblè-è-ven.

En dan begint alles te rollen. De deurcode blijkt te kloppen, mijn verstand van deuren echter niet. Vermoeidheid heeft me dom gemaakt, of ik ben gewoon dom van mezelf. Hopelijk het eerste. Mijn kamer mag dan stinken, de airco doet het. De airco mag dan 50 decibel produceren, de airco doet het. Ik val in slaap op bed. Ik eet en drink pas de volgende ochtend.
Zo, hebben we de ergste dag ook maar meteen gehad.

Dag 2
Om 8 uur ’s ochtends de volgende dag word ik wakker. Douche ik in een ruimte van 1 m3, boven mijn wc. En vol goede moed ga ik op pad, noedels als ontbijt. Lunch bij de mac, avondeten met medestudenten op Hong Kong Island. De groep is awesome, divers, en iedereen wil het beste uit deze tijd halen. We eten bij een chinese megaschuur. Anders kan ik het niet beschrijven, want daar het eten goed was, was de locatie niet anders te beschrijven dan een megaschuur met ventilatoren. En oja, ze maakte de borden en tafels schoon met je eigen thee. Daarna is het tijd voor drankjes op het dakterras van een groepsgenoot, waarna er zelfs nog even genoten wordt van een stapavond. Stappen in Hong Kong is echt heel vet, maar ook heel anders dan in NL. Bier in de kroeg kost 7 euro, en iedereen feest op straat tussen die kroegen, terwijl men blikken pils nuttigt van de 7-eleven. Het is carnaval, maar dan zonder boerenkiel of outfit. Ons kent Ons. Lan Kwai Fong.

Hostel te CUHK
Een kleine twee dagen later vertrek ik naar de campus van CUHK, de Chinese Universiteit van Hong Kong. Ik tref een campus aan van Amerikaanse Proporties. Echter is de campus wel gelegen op een enorme heuvel, en het bereiken van je hostel of college gebeurt per shuttlebus. De vriendengroep die is gevormd op Hong Kong Island breidt zich uit, en op de eerste avond ontstaat er een avond met bier en vertier, waarbij we met ongeveer 30 internationale studenten zitten bij een prachtige boom met vijver, waarbij het uitzicht ook subliem is over het water en vele wolkenkrabbers.
Daarna is het stappen geblazen. Eerst zonder te betalen (stoer he) met de MTR (metro) naar Hong Kong Island, om vervolgens weer te belanden in LFK. Een prachtige avond, die uiteindelijk uitliep op gezonde chaos. Dinsdag word ik wakker met een frisse kater.
Vervolgens zijn er een aantal dagen waar ik me buiten de kater om niet fit voel. Het eten staat me niet aan, ik zit aan de diarree, zweet door de luchtvochtigheid ontzettend veel. Kortom, omschakelingproblemen. Hoort erbij. Maar over deze dagen heb ik niet veel te melden dat het chillen met alle internationale studenten op dakterassen of andere ontmoetingsplekken enorm fijn was

Permanente Hostel
Op zaterdag waren mijn dagen in mijn orientation hostel voorbij, en kon ik intrekken in mijn permanente verblijf. Kuo Mou Hall in Shaw College it is! De faciliteiten zijn nu beter, en ik heb zelfs mijn lokale roommate zover gekregen om mijn kamer te poetsen. Er is airconditioning, die mijn huisgenoot via een truc gratis kan krijgen. Vanuit mijn kamer heb ik prachtig uitzicht over de beboste heuvels. Ik doe mijn eerste wasje hier, ga naar het zwembad (50meter olympisch bad) En ’s avonds ja, is het was weer stappen geblazen in Lan Kwai Fong 

Permanente Hostel
Op zaterdag waren mijn dagen in mijn orientation hostel voorbij, en kon ik intrekken in mijn permanente verblijf. Kuo Mou Hall in Shaw College it is! De faciliteiten zijn nu beter, en ik heb zelfs mijn lokale roommate zover gekregen om mijn kamer te poetsen. Er is airconditioning, die mijn huisgenoot via een truc gratis kan krijgen. Vanuit mijn kamer heb ik prachtig uitzicht over de beboste heuvels. Ik doe mijn eerste wasje hier, ga naar het zwembad (50meter olympisch bad) En ’s avonds ja, is het was weer stappen geblazen in Lan Kwai Fong 
Maandag, de colleges beginnen. Training & Development. Een interessant college van 2 uur en 45 minuten waar ingegaan werd op hoe je de bedrijfsvoering in bijvoorbeeld een bedrijfsafdeling kan verbeteren. Hoe kan je problemen vinden en tackelen, zodat er progressie plaatsvind waar iedereen iets aan heeft. En dan is het 17:30, op naar het prive verblijf van de Nederlandsche Consul Generaal Wilfred Mohr, oftewel Consul Pils, of gewoon Willie, voor Bier en Bitterballen. Proosten op Belastinggeld. De beste man woont op Victoria Peak, een heuvel/berg die naarmate je hoger komt, steeds luxer wordt. Toyota’s maken plaats voor Porsche’s en Lamborghini’s. Wij rijden in een afgepeigerd busje uit het jaar 0, dus we steken lekker af bij de rest. De borrel is uitermate gezellig met alle Nederlandse studenten die in Hong Kong zijn. Ook zijn alle internationale studenten die in Nederland studeren erbij. Helaas is de borrel maar kort, waardoor we genoodzaakt waren enkele sixpack’s Heineken ervan te overtuigen hun bestemmingsplan te wijzigen. In de tas dus, zodat we meer bier op de terugweg hadden. Die avond werd er weer gestapt natuurlijk, in, hoe kan het ook anders, Lan Kwai Fong

En dan is het nu dus dinsdag en het is het bijna twee weken geleden dat ik vertrok vanuit het pittoreske Brabant. Een week die zo vol is geweest van ervaringen dat ik nog veel meer in deze blog kan zeggen over wat ik allemaal heb meegemaakt of ervaren heb. Ook vele dingen kan ik tijdens het typen van deze blog niet volledig oprakelen. Er gebeurt hier veel! Echter kunnen alle verhalen gelukkig bij terugkomst verteld worden! 
Ik zal proberen iedere twee weken een blog bij te houden, zodat jullie kunnen delen in mijn experience. Ook zal ik binnenkort een aantal mooie foto’s op facebook zetten.

Afsluiten zal ik met een mooie anekdote.
In de introductieweek hebben we een officieel banket gehad buiten de campus. En over karmapunten gesproken, samen met twee vrienden, een Zweed en een Deense, mocht ik aan de tafel van de vice-chancelor zitten, en alle hoge piefen waar ik dit jaar mee te maken kan krijgen, of wil krijgen. Ze kennen mijn gezicht en dat is goed. Alhoewel de volgende keer ik waarschijnlijk Robbie Williams met Angels moet zingen op het podium, omdat ik zo slim was om karaoke ter sprake te brengen. Het is dat het diner ten einde was, want ze stonden op het punt mij een microfoon te geven en een telefoon met het nummer te bevestigen aan de speakers, zodat ik in een volle banketzaal die gebruikt wordt voor huiwelijkse zaken mijzelf voorschut kon zetten met mijn ordinaire gekakel. Ik ben weer eens gered, alhoewel ik 100 beloftes heb gemaakt om de volgende keer toch echt Robbie Williams te zingen!